هشتاد و پنجمین جلسه گروه علمی فلسفه اخلاق برگزار شد
هشتاد و پنجمین جلسه گروه علمی فلسفه اخلاق با موضوع “معیارهای ارزش فعل اخلاقی” با ارائه “حجت الاسلام والمسلمین عالم زاده نوری” و با حضور اعضاء محترم گروه یکشنبه ۱ اسفند ۹۵ ساعت ۱۹:۳۰ در مجمع عالی حکمت اسلامی برگزار شد.
خلاصه مباحث مطرح شده بدین شرح می باشد:
از نظر اسلام ارزش اخلاقی رفتارهای جزئی چگونه سنجیده می‌شود؟» پاسخ به این سوال در مقایسه میزان ارزش اعمال و قضاوت اخلاقی نسبت به آنها ونسبت به فاعل آنها مؤثر است. روش این پژوهش کاملا اسنادی و کتابخانه‌ای است و با جمع‌آوری آیات و روایات, تحلیل مفاد آنها و بررسی آرای مفسران قرآن کریم و شارحان حدیث صورت گرفته است.
برای کشفِ ارزشِ یک عملِ صالح، باید میزان مُقرِّبیت و مُبعِّدیت آن را سنجید. هرچه یک عمل در حرکت دادن به سمت خدا و نزدیکی به او تأثیر بیشتری داشته باشد و انسان را بیشتر در معرض رحمت خدا قرار دهد ارزشمندتر و صالح‌تر است.
«ارزش اخلاقی عمل» به دو معناست؛ یکی ارزش کلی (ذاتی و نوعی)، دوم: ارزش جزئی (موقعیتی و شخصی).
پاداش یک عمل ـ نه فقط بر اساس ارزش کلی و ذاتی ـ که بعد از ملاحظه همه شرایط و ویژگی‌های موقعیتی محاسبه می‌گردد. وقتی حسن فعلیِ یک عمل را با همه عوامل تأثیرگذار دیگر، جمع جبری می‌کنیم ارزش نهایی عمل به‌دست می‌آید.
علاوه بر حسن فعلی و درجه صلاحیت نوعی ویژگی‌هایی که در ارزش جزئی عمل تأثیر دارد به قرار زیر است:
ایمان، نیت الهی، علم و معرفت، مقدار عمل، دشواری عمل، توان و تلاش، منظومه و بافت مناسب، استمرار، اهمیت نسبی و موقعیتی، گستره تأثیر و بهره‌مندی مردم. در این مقال با استفاده از منابع اولیه دین و به روش کتابخانه‌ای به توضیح و تفصیل این موارد پرداخته شده است
از نظر اسلام ارزش اخلاقی رفتارهای جزئی چگونه سنجیده می‌شود؟» پاسخ به این سوال در مقایسه میزان ارزش اعمال و قضاوت اخلاقی نسبت به آنها ونسبت به فاعل آنها مؤثر است. روش این پژوهش کاملا اسنادی و کتابخانه‌ای است و با جمع‌آوری آیات و روایات, تحلیل مفاد آنها و بررسی آرای مفسران قرآن کریم و شارحان حدیث صورت گرفته است.
برای کشفِ ارزشِ یک عملِ صالح، باید میزان مُقرِّبیت و مُبعِّدیت آن را سنجید. هرچه یک عمل در حرکت دادن به سمت خدا و نزدیکی به او تأثیر بیشتری داشته باشد و انسان را بیشتر در معرض رحمت خدا قرار دهد ارزشمندتر و صالح‌تر است.
«ارزش اخلاقی عمل» به دو معناست؛ یکی ارزش کلی (ذاتی و نوعی)، دوم: ارزش جزئی (موقعیتی و شخصی).
پاداش یک عمل ـ نه فقط بر اساس ارزش کلی و ذاتی ـ که بعد از ملاحظه همه شرایط و ویژگی‌های موقعیتی محاسبه می‌گردد. وقتی حسن فعلیِ یک عمل را با همه عوامل تأثیرگذار دیگر، جمع جبری می‌کنیم ارزش نهایی عمل به‌دست می‌آید.
علاوه بر حسن فعلی و درجه صلاحیت نوعی ویژگی‌هایی که در ارزش جزئی عمل تأثیر دارد به قرار زیر است:
ایمان، نیت الهی، علم و معرفت، مقدار عمل، دشواری عمل، توان و تلاش، منظومه و بافت مناسب، استمرار، اهمیت نسبی و موقعیتی، گستره تأثیر و بهره‌مندی مردم. در این مقال با استفاده از منابع اولیه دین و به روش کتابخانه‌ای به توضیح و تفصیل این موارد پرداخته شده است