یکصد و چهل و نهمین جلسه گروه علمی عرفان با موضوع “عاشورا و امام حسین“ با ارائه “حجت الاسلام قادر فاضلی“ و با حضور اعضاء محترم گروه چهارشنبه ۴ مهر ۹۷ ساعت ۱۹:۳۰ در مجمع عالی حکمت اسلامی برگزار شد.
خلاصه مباحث مطرح شده بدین شرح می باشد:
مسئله امام حسین و کربلا در شعر و ادب ، خصوصا در شعر و ادب فارسی بیش از هر رشته ای مطرح شده است. شاید یکی از علل گسترش آن در ادبیات شعری، علاوه بر ظرافت و لطافت شعر، فن خطابه و مرثیه و گره خوردن آن به شعر باشد. از این رو هزاران اثرشعری به زبانهای مختلف در این راستا خلق شده است. ادبیات شعری بیش از سایر فنون ، ماجرای کربلا وامام حسین را از ابعاد مختلف گسترش داده است. درعرفان ادبی، بیش از هرچیز به جنبۀ عرفانی آن توجه شده است.
سنائی از اولین کسانی است که مقداری با نگرش عرفانی به مسئله عاشورا و امام حسین پرداخته است.
مولوی بعد از او عمیقتر و عرفانی تر وارد شده و به زیبائی بحث شهادت پرداخته و شادی حاصل از این زیبائی را گوشزد کرده است که در کلام حضرت زینب به عالی ترین شکل مطرح شده است.
شاعران بعدی نیز هرکدام در حد توان، اشارات عرفانی داشته اند ولی تنها کسی که در زبان شعر فارسی، یک اثر مستقل عرفانی و ادبی خلق کرده و تمام کتاب را به عرفان عاشورا منحصر کرده است، مرحوم عمان سامانی بوده است.
آنچه را عمان در فارسی انجام داده مرحوم بیضای اردبیلی در شعر ترکی انجام داده است. به طوری که توسط بعضی از عالمان قشری و دور ازعرفان به غلو متهم شد.
از شاعران قرن اخیر جناب اقبال لاهوری جنبه های عرفانی کربلا را به همراه جنبه های اجتماعی و سیاسی آن مطرح ساخته است.
یکی از مزایای اقبال نسبت به سایر شاعران این است که ، اشعار او برای نسل حاضرراحت تر و قابل فهمتر از دیگران است.