“نقش اخلاق در تعالی حقوق“ در جلسه گروه علمی فلسفه اخلاق+خلاصه بحث

یکصد و سومین جلسه گروه علمی فلسفه اخلاق با موضوع نقش اخلاق در تعالی حقوق با ارائه حجت الاسلام جمال سروش و با حضور اعضاء محترم گروه یکشنبه ۲۶ فروردین ۹۷  ساعت ۲۰:۴۵ در مجمع عالی حکمت اسلامی برگزار شد.

 

خلاصه مباحث مطرح شده بدین شرح می باشد:

چکیده
علم اخلاق و علم حقوق هر دو از علوم مهم انسانی است که شباهت شان در این است که هر دو مربوط به کارهای اختیاری انسان هستند و از جمله تفاوت های مهم شان در این است که علم اخلاق در صدد تضمین سعادت اخروی بوده و خلوص نیت در آن ضرورت دارد و به همین جهت دارای ضمانت درونی است در حالی که علم حقوق تنها در صدد تضمین سعادت دنیوی بوده و خلوص نیت در آن شرط نیست و ضمانتش نیز بیرونی است. بنابراین تکالیف و حقوق زمامداران و شهروندان تنها قلمرویی محدود به همین دنیای مادی دارند و اگر کسی بخواهد برد این قلمرو را ماندگار و جاودان کند تنها راهش این است که حقوق را در ذیل اخلاق قرار دهد یعنی تکالیف و حقوقش را برای رضای خدا انجام دهد و یا استیفا کند، بدین سان حقوق نیز می تواند علاوه بر تأمین سعادت دنیوی سعادت اخروی وی را نیز تضمین کند. در این مقاله بعد از تعریف این دو علم و بیان شباهت¬ها و تفاوت های آنها این راه (= راه تعالی و تکامل حقوق شهروندی از طریق اخلاق) را به روش توصیفی – تحلیلی تبیین کرده ایم.
کلید واژه ها: حقوق، تکلیف، حقوق و تکالیف زمامداری و شهروندی، اخلاق، اخلاص.
نتیجه گیری
با توجه به نقش محوری نیت در اخلاق و بلاشرط بودن حقوق نسبت به آن، توضیح دادیم که با اخلاقی کردن حقوق یا به تعبیر دیگر با لحاظ نیت قرب الهی در افعال حقوقی (اعم از تکالیف و حقوق زمامداری و شهروندی) می توانیم و شایسته است که حقوق را تعالی بخشیده و اثر آن را جاوید و ماندگار کنیم. با مراجعه به آیات و روایات و سیره معصومین و اولیاء دین می توانیم بگوئیم که این تعالی بخشی، نه تنها جایز بلکه مورد توصیه و تأکید و عمل آنها بوده است؛ به حدی که می شود این قاعده را استخراج کرد که شارع مقدس دوست دارد که جامعه اسلامی و همه مسلمین اعم از زمامداران و شهروندان مخصوصا در تعامل با خودشان همه امورشان را به صورت اخلاقی و با نیت قرب الهی و از موضع لطف و رحمت و عطوفت به سامان برساند و تنها در مرحله بعد و در صورتی که از آن طریق به نتیجه نرسید، به امور حقوقی متمسک شود و البته در همین تمسک هم نیت قرب الهی نباید فراموش شود؛ نیتی که به عمل و عامل تعالی می دهد و سعادت دنیا و آخرت خود و جامعه اش را فراهم می کند. بنابراین مناسب است که ما در کنار اهتمام به حقوق، از اخلاق و نیت قرب الهی غافل نبوده و آن را در جامعه نهادینه کنیم و برای آن راه کارهایی در نظر بگیریم که در آن صورت نه تنها به اهداف حقوق شهروندی و غیر شهروندی که به اهدافی بالاتر از آن که عبارت است از قرب و رضای الهی و کمال و سعادت دنیا و آخرت نائل می¬شویم.