“رهیافتی برنحوه تحلیل مسائل اجتماعی از دیدگاه شهید مطهری“ در جلسه گروه علمی فلسفه علوم انسانی+خلاصه بحث

نود و چهارمین جلسه گروه علمی فلسفه علوم انسانی با موضوع “رهیافتی برنحوه تحلیل مسائل اجتماعی از دیدگاه شهید مطهری با ارائه “آقای دکتر حفیظ الله فولادی“ و با حضور اعضاء محترم گروه دوشنبه ۲ اردیبهشت ۹۸ ساعت ۲۱ در مجمع عالی حکمت اسلامی برگزار شد.

خلاصه مباحث مطرح شده بدین شرح می باشد:

اصول حاکم بر آثار شهید مطهری

مسأله‌یابی و نیازسنجی در عرصه‌های اجتماعی، فکری و فرهنگی و سعی در پاسخگویی به آن نیازها؛

اولویت‌بندی و رعایت اصل «الاهم‌ فالاهم» در مواجهه با مسائل و موضوعات؛

تبیین معارف اسلامی و مبارزه با انواع انحرافات و التقاط‌های فکری؛

نوآوری در طرح مباحث و پرهیز از کارهای تکراری و پرداختن به مقوله‌هایی که علیرغم اهمیت و لزوم، مورد توجه نبوده و یا از عهده دیگران برنمی‌آمده است (مجموعه آثار؛ ج۱: ۳۷).

تعریف مسأله اجتماعی

نسبیت و اطلاق در مسأله اجتماعی

تنوع و پیچیدگی مسائل اجتماعی

پیامد‌های مسائل اجتماعی

نحوه تحلیل مسائل اجتماعی توسط استاد مطهری:

استاد مطهری با تکیه بر چارچوب‌های دقیق معرفتی، و با شاخص‌هایی همانند دقت نظر، رعایت ادب، کارشناسی دقیق و عمیق در ابعاد و جوانب هر مسأله، روشنگرانه، شجاعانه و با شیوه‌ای منطقی و نیز بهره‌گیری از انواع استدلال‌های عقلی، نقلی، تاریخی، فلسفی، عرفی، ریاضی و همچنین با پرهیز از خرافه‌گرایی و …، در جهت تبیین و حل مسأله و دست کم هشدار جدی نسبت به آن، اقدام می‌کرده است. از دغدغه‌های ایشان، می‌توان آگاهی دادن عمومی مردم به مسائل اصلی و فریب نخوردن از طرح مسائل حاشیه‌ای و عدم اتلاف وقت در چنین زمینه‌هایی دانست. از دیگر دغدغه‌‌های استاد در پرداخت به مسائل اجتماعی، تلاش برای یافتن جای پا و نقشه و برنامه و هدف دشمنان در ایجاد مسائل بوده است.

می­توان در مواجهه با مسائل اجتماعی رویکرد استاد مطهری را چنین خلاصه کرد:

الف) بررسی مسأله از همه جهات و بیان اشکالات و نقاط ضعف و قوت آن؛

ب) بیان شبهات و تلاش برای ارائه پاسخ­های منطقی:

گاهی با اقدام گام به گام در توصیف مسأله؛ (مسأله حقوق زن در اسلام).

گاهی با بیان مشروح مسأله و نقادی آن: (علل گرایش به مادیگری).

گاهی با تمسک به یک سلسله محاسبات عقلی و قابل فهم برای مردم در تحلیل مسائل: (تحریفات حادثه کربلا).

در مواردی ضمن پرهیز اولیه از ورود به بحث از شبهه‌ای مسأله‌آفرین، ولی پس از اطلاع از ابعاد آن وارد بحث شدن: (فیلم محلل).

و ….